Elektron i pozyton mają jednakową masę z dokładnością do wielu miejsc po przecinku.

Elektron i pozyton mają różniący się znakiem jednakowy ładunek elektryczny z dokładnością do dwudziestu miejsc po przecinku. Oznacza to, że ślady tych cząstek w komorze mgłowej powinny być lustrzanymi odbiciami. Jednak ślady elektronu i pozytonu w komorze pęcherzykowej różnią się wielkością jak ślady Dawida i Goliata (patrz rys. 1).

 

Rys. 1 Ślady elektronu i pozytonu w komorze pęcherzykowej.

 

Na rysunku tym widać wyraźnie, że w tym samym polu magnetycznym pozyton uzyskuje znacznie większą energię kinetyczną niż elektron. Jeżeli dwie cząstki mające taką samą masę i takie same ładunki, w procesie kreacji par uzyskują różne energie kinetyczne to:

– cząstki te muszą poruszać się w ośrodku (gazie) powodującym opory dla ich ruchu,

– muszą istnieć różnice w ich budowie i własnościach fizycznych wywołujące ten efekt,

Wynika z tego, że problem różnych śladów elektronu i pozytonu w komorze pęcherzykowej  można rozwiązywać wtedy, gdy mamy koncepcję budowy elektronu i pozytonu i wiemy w jakim środowisku te cząstki poruszają się. Fizyka współczesna takiej koncepcji nie posiada i nie wie nic o istnieniu świata kwantów energii, więc ze swojego punktu widzenia powyższy problem wyjaśnia tak.  Wyprodukowany pozyton ma większą energię kinetyczną, ponieważ w wyniku oddziaływania kulombowskiego wytworzonej pary z dodatnio naładowanymi protonami jądra występuje przyspieszenie pozytonu i hamowanie elektronu. Jest to wyjaśnienie fałszywe. W atomie, każdy proton jądra już oddziaływa kulombowsko z odpowiadającym mu elektronem atomu (jest zobojętniony), w związku z tym  żaden proton nie może oddziaływać w ten sposób z elektronami lub pozytonami zewnętrznymi.

Model 31 przedstawiony wyżej problem wyjaśnia następująco.

Jak pokazano w opracowaniu głównym pary elektronów w atomie wytwarzają pary kwantów energii, które natychmiast po powstaniu tworzą połączony biegunami magnetycznymi kwant zespolony, podwójny (patrz rysunek poniżej).

Rys.  2

Każdy  kwant zespolony jest prekursorem pary elektron – pozyton. Taki zespolony kwant gamma o odpowiedniej częstotliwości drgań (mocy), po zderzeniu z jądrem atomu, elektronem lub innym kwantem rozpadnie się na dwa  kwanty pojedyncze (patrz rys. 3)

kwant zespolony                               kwanty pojedyncze

Rys. 3

Te pojedyncze kwanty zbudowane są z tej samej długości struny energii, jednak różnią się budową wewnętrzną (patrz rys. 4)

Rys. 4  Szczegóły budowy kwantu elektrycznego (E) i kwantu magnetycznego (H,B) tworzących kwant zespolony na rys. 2

Różnica polega na tym, że ich bieguny magnetyczne tego samego znaku  zbudowane są z różnej długości strun energii, to znaczy, że drgają one z różną częstotliwością, a to z kolei znaczy, że mogą się one przyciągać, czyli mogą tworzyć kwanty zespolone w sposób przestawiony na rys. 2.

Jeśli te kwanty proste posiadają odpowiednią częstotliwość drgań (moc), natychmiast po powstaniu zamienią się w pozyton i elektron, tak jak to przedstawia rys. 5.

pojedynczy kwant gamma          elektron lub pozyton

Rys. 5

Szczegóły budowy elektronu i pozytonu powstałych z kwantu zespolonego pokazanego na rys. 2 przedstawia rys. 6.

Rys. 6 Szczegóły budowy elektronu i pozytonu

 

Z powyższego widać, że elektron i pozyton różnią się istotnie budową. Te różnice w budowie powodują, że poszczególne ich wierzchołki E,G i N-S drgają z różną częstotliwością, przez co wytwarzają różnej wartości (dodatnie i ujemne) linie pola elektrycznego, magnetycznego i grawitacyjnego. Różniące się budową elektron i pozyton, w polu magnetycznym poruszają się w przeciwnych kierunkach, postępowym, gasnącym ruchem spiralnym, jak to widać na rysunku 1.  Cząstki te poruszając się w gazie kwantowym doznają różnych oporów ruchu, w wyniku czego ich spirale w komorze mgłowej różnią się wielkością. Spirala pozytonu jest znacznie większa, co oznacza że jego budowa (wielkość, kształt) wywołuje mniejsze opory ruchu w gazie kwantowym, niż opory ruchu elektronu.

Dodatkowym dowodem na to, że elektron i pozyton różnią się budową może być różny rozkład promieniowania beta minus i beta plus atomów miedzi 64Cu.

Pobierz plik