Atom wodoru budową bardzo przypomina swobodny neutron (patrz Rys. 1).
Rys. 1
Oba te twory są dipolami elektrycznymi o różnych momentach dipolowych. Odległość elektronu od protonu w atomie wodoru wynosi 1,059 x 10-10 m, co daje moment dipolowy równy 1,059 x 10-10 e x m. W neutronie odległość elektronu od protonu jest mniejsza niż 1,09 x 10-14 m ale dokładna wartość jest jeszcze nieokreślona. Wartość 1,09 x 10-14 m jest to odległość od protonu pierwszego elektronu w atomie uranu, najmniejsza występująca w przyrodzie odległość elektronu od protonu w atomie (jest to wartość dokładna).
Jeżeli neutron ma budowę zbliżoną do atomu wodoru, to zasadne byłoby zbadanie jaka jest energia jonizacji neutronu, zaś po tym można by obliczyć odległość elektronu od protonu w neutronie i moment elektryczny neutronu. Fizycy już ponad sto lat temu zmierzyli wszystkie energie jonizacji, wszystkich atomów budujących układ okresowy pierwiastków. Na tym etapie badania zostały zakończone. Trzeba by wrócić do tych badań i spróbować zjonizować neutron. Żeby to zrobić, po ogołoceniu danego atomu np. ksenonu z wszystkich elektronów (+54Xe), trzeba dalej podwyższać napięcie do granicy możliwości. Jeżeli przy pewnym napięciu pojawi się prąd jonizacji trzeba to zanotować, następnie z klasycznego wzoru Coulomba wyliczyć odległość elektronu od protonu w neutronie. Jeżeli skończą się możliwości zwiększania napięcia a prąd jonizacji nie pojawi się, to będzie można powiedzieć, że w neutronie elektron od protonu znajduje się w odległości mniejszej niż…(tu podajemy obliczoną z wzoru Coulomba wartość).
Oto przykłady obliczeń.
- Przyjmujemy, że prąd jonizacji pojawił się przy 1 530 000 V. Oznacza to, że odległość elektronu od protonu w neutronie wynosi 0,094 x 10-14 m.
- Maksymalne osiągnięte napięcie wynosi 3 100 000 V. Prąd jonizacji nie pojawił się. Oznacza to, że odległość elektronu od protonu w neutronie jest mniejsza niż 0,046 x 10-14 m.
Neutrony w atomach poruszają się z prędkością kilkuset m/s, zaś neutron swobodny porusza się z prędkością ponad 22 000 000 m/s. Prawdopodobnie ta prękość jest przyczyna nietrwałości swobodnego neutronu. Swobodny neutron, poruszając się w gazie kwantowym z prędkością kilkadziesiąt tysięcy razy większą niż neutron związany w jądrze atomowym, doznaje tak dużych oporów ruchu, że ulega rozpadowi na czynniki pierwsze, czyli proton i elektron.
Innym przykładem podobieństwa budowy neutronu i atomu wodoru jest następujący fakt. Cztery na milion zdarzeń nie kończy się rozpadem swobodnego neutronu, lecz powstaje atomu wodoru. W tych przypadkach elektron nie odrywa się, lecz jest odsuwany od protonu na odległość 1,059 x 10-10 m, przez co neutron stając się atomem wodoru może wyhamować do prędkości kilkuset m/s.
Cała materia Wszechświata zbudowana jest z dipolów elektrycznych, które tworzą atomy. Materia dipolowa (atomy) stwarzają tak potężne opory w czasie ich ruchu w gazie kwantowym, że mogą one ograniczyć swoją prędkość do kilkuset metrów na sekundę. To ograniczenie prędkości umożliwiło powstanie z atomów ciał stałych, płynnych i gazowych. Materia nie dipolowa (jądra atomów) czyli dipole pozbawione elektronów stwarzają tak małe opory w czasie poruszania się w gazie kwantowym, że muszą poruszać się z prędkościami rzędu kilkudziesięciu tysięcy kilometrów na sekundę.
Właśnie dlatego atom helu (cząstka dipolowa) porusza się z prędkością około 500 m/s, zaś jądro helu (cząstka alfa), czyli cząstka nie dipolowa porusza się z prędkością 15 000 000 m/s.
Powyższe jest bezpośrednim, potężnym dowodem na istnienie subatomowego świata kwantów energii, stwarzającego opory ruchu dla cząstek poruszających się w tym świecie.
Na koniec pokażemy jak łączą się przedstawione na Rys. 1 atom wodoru i neutron i tworzą atom deuteru (patrz Rys. 2).
G – linie pola grawitacyjnego
Rys. 2
Pobierz plik PDF